Δημοσιεύσεις

Στην προκείμενη εργασία παρουσιάζονται ορισμένα ζητήματα διεθνούς ποινικού δικαίου με κοινό χαρακτηριστικό τη σύνδεσή τους με την υπεράσπιση του κατηγορουμένου. Τα περισσότερα από αυτά έτυχαν διεξοδικότερης ανάλυσης σε επί μέρους μελέτες μου, στις οποίες γίνεται και σχετική παραπομπή. Την συγκεντρωτική έκθεση των σχετικών θεμάτων κατέστησε αναγκαία η αλματώδης εξέλιξη του διεθνούς ποινικού δικαίου που ανέδειξε προβλήματα τα οποία πριν από μερικές δεκαετίες ήταν αδιανόητα. Η παρουσίαση δεν είναι εξαντλητική, καθιστά όμως προφανή την πολυπλοκότητα των νεοπαγών ερωτημάτων που απασχόλησαν (ή, το χειρότερο, δεν απασχόλησαν) την πράξη.

Εισαγωγική ομιλία στο 1ο Συνέδριο του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Ποινικού Δικαίου (Αθήνα, 4.6.2015)

Εισήγηση στο 12ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρίας Ποινικού Δικαίου (Αθήνα, 22-23.5.2015)

Στη μελέτη εξετάζεται το ερώτημα, αν  τα Μέλη των Πειθαρχικών Επιτροπών της ΕΠΟ μπορούν να είναι αυτουργοί των αδικημάτων του αρθρ. 132 παρ. 1-4 του ν. 2725/1999 κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.

Η μελέτη εξετάζει   δύο ζητήματα που ανέκυψαν μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας και την αναγνώριση ενός ευρωπαϊκού ne bis in idem:   πρώτον, αν παράγει δεδικασμένο στην Ελλάδα η εφαρμογή (στη Γερμανία) της  διάταξης της παρ. 153a εδαφ. 1.1. συνδ 1.3.5. της γερμανικής ποινικής δικονομίας για την «παύση της ποινικής δίωξης» (Einstellen des Verfahrens), και δεύτερον ποία η σημασία, για την ελληνική έννομη τάξη, της ισχύουσας στη Γερμανία διαδικασίας της «συνεννόησης» (Verständigung -παρ. 257c γερμ ΚΠΔ) .

Στη μελέτη εξετάζονται τα ζητήματα διεθνούς ποινικού δικαίου που ανπεκυψαν με τη διεύρυνση της ελληνικής ποινικής εξουσίας στα εγκλήματα διαφθοράς (ν. 4254/2014). Δημοσιεύτηκε στα Ποινικά Χρονικά ΞΕ (2015) σε. 241 επ.

Εκθεση στο Επιστημονικό Συμνβουλιο της Βουλής επί του Σχεδίου Νόμου «Ρύθμιση δεσμευμένων ή κατεσχεμένων χρηματικών απαιτήσεων και μετρητών» -ήδη νόμος 4312/12.12.2014

Το έλλειμμα νομιμοποίησης του λεγόμενου “κοινοτικού ποινικού δικαίου” δεν καλύπτεται με τυπικής φύσεως νομοτεχνικές παρεμβάσεις (π.χ. Οδηγίες αντί Αποφάσεων-Πλαίσιο), αλλά προσαπαιτείται ουσιαστική εναρμόνιση αυτού με τις βασικές συνταγματικές αρχές των κρατών-μελών της Ε.Ε., όπως αυτές εκφράζονται στις γενικές αρχές του κοινοτικού δικαίου και εξειδικεύονται από την ποινική δογματική.

Ποινικά Χρονικά 2010 σελ. 161 επ.